Do zasiłków z ubezpieczenia chorobowego – mają zastosowanie regulacje dotyczące przedawnienia żądania wypłaty świadczenia. Wynika to z art. 67 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa tzw. ustawy zasiłkowej. Roszczenie o wypłatę zasiłku chorobowego, wyrównawczego, macierzyńskiego oraz opiekuńczego przedawnia się po upływie 6 miesięcy od ostatniego dnia okresu, za który zasiłek przysługuje. Jeżeli niezgłoszenie roszczenia o wypłatę zasiłku nastąpiło z przyczyn niezależnych od osoby uprawnionej, termin 6 miesięcy liczy się od dnia, w którym ustała przeszkoda uniemożliwiająca zgłoszenie roszczenia.
W przypadku, gdy niewypłacenie świadczenia rehabilitacyjnego w całości lub w części było następstwem błędu płatnika składek zobowiązanego do jego wypłaty albo Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, roszczenie o wypłatę świadczenia przedawnia się po upływie 3 lat (art. 67 w zw. z art. 69 Ustawy Zasiłkowej). Dotyczy to przypadku gdy niewypłacenie zasiłku było następstwem błędu zakładu pracy (wyrok SN z dnia 3 grudnia 1998 r., II UKN 342/98, OSNP 2000, Nr 2, poz. 73; OSNP-wkł. 1999, Nr 6, poz. 2).
Skutkiem przedawnienia nie jest wygaśnięcie roszczenia, ale brak obowiązku jego zaspokojenia przez płatnika zasiłków. Przedawnione roszczenie zamienia się bowiem w tzw. zobowiązanie niezupełne (naturalne), którego cechą jest niemożność jego przymusowej realizacji.
Z uwagi na fakt, że Ustawa Zasiłkowa reguluje wyłącznie kwestię terminu przedawnienia, w pozostałym zakresie do przedawnienia roszczeń o wypłatę świadczeń z ubezpieczenia chorobowego mają zastosowanie przepisy Kodeksu cywilnego (tak: Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 lipca 2007 r. I UK 34/07).
Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 19 lutego 2008 r. II UK 114/07 ubezpieczony po upływie okresów przedawnienia traci prawo do zasiłku i nie ma procesowych możliwości ubiegania się o jego wyrównanie.
Przedawnienie prawa do świadczenia zasiłkowego następuje z mocy samego prawa, wystarczające jest, że dojdzie do upływu ustawowego czasu, a uprawniony nie będzie mógł skutecznie wyegzekwować należnego mu świadczenia. W przypadku, gdy płatnikiem zasiłku jest pracodawca, nie ma obowiązku wypłaty danego świadczenia. Gdyby pracownik skierował do ZUS wniosek o zapłatę a ZUS uzna, że doszło w danej sprawie do przedawnienia i wyda stosowną decyzję odmowną. Organ rentowy do wypłaty zasiłku wydaje zatem decyzję odmawiającą przyznania wnioskowanego świadczenia, wskazując, że jest ono nienależne z powodu przedawnienia roszczenia uprawnionego.
Podsumowując, jeśli płatnikiem jest pracodawca przedawnione świadczenie nie podlega wypłacie. Natomiast ZUS, wydaje stosowną decyzję administracyjną, w której powoła się na zarzut przedawnienia.
Obraz autorstwa https://pl.freepik.com/
