Odpowiedź na to pytanie jest twierdząca – możliwe jest wysłanie pracownikowi wypowiedzenie umowy o pracę pocztą przesyłką poleconą za potwierdzeniem odbioru, na wskazany przez pracownika adres zamieszkania) z zastrzeżeniem ryzyk prawnych oposianych poniżej.
Oświadczenie woli pracodawcy o rozwiązaniu stosunku pracy w trybie art. 52 będzie złożone pracownikowi z chwilą, gdy doszło do niego w taki sposób, że mógł się z nim zapoznać (por. wyrok SN z 16.03.1995 r., I PRN 2/95, OSNAPiUS 1995/18, poz. 229).
Zdaniem Sądu Najwyższego, realna możliwość zapoznania się z oświadczeniem woli pracodawcy nie może być pojmowana w sposób abstrakcyjny, powinna zatem być analizowana w sposób konkretny i z uwzględnieniem okoliczności danego przypadku. Takie jej pojmowanie nie może przy tym wiązać się z przyjmowaniem założenia, że na pracowniku ciążą dodatkowe powinności zachowania się w sposób określony także w życiu pozazawodowym. Jednakże z pewnością normalnym zachowaniem pracownika powinno być sprawdzenie zawartości skrzynki pocztowej (wyrok SN z 18.11.1999 r., I PKN 375/99, OSNAPiUS 2001/7, poz. 227).
Oświadczenie woli uważa się za założone adresatowi z chwilą prawidłowego doręczenia mu pisma zawierającego to oświadczenie. Dla spełnienia warunku złożenia pracownikowi oświadczenia woli o rozwiązaniu umowy nie jest konieczne, aby adresat rzeczywiście zapoznał się z treścią pisma (Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 listopada 2014 r. I PK 88/14) – w tej sprawie pismo strony pozwanej, zawierające oświadczenie woli o rozwiązaniu stosunku pracy, pracodawca wysłał na adres domowy powoda, przesyłka była dwukrotnie awizowana i wróciła do nadawcy, jako nieodebrana przez adresata.
Konsekwencje faktycznej niemożności odbioru obciążają adresata, chyba że nadawca wiedział, że miejscu, do którego doręcza oświadczenie jego adresata nie zastanie (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 23 kwietnia 2010 r., II PK 295/09, LEX nr 602254).
Zdaniem Sądu Najwyższego, odmowa odbioru pisma czy też nieodebranie pisma z placówki pocztowej, mimo dwukrotnego awizowania pisma, nie ma wpływu na skutek złożenia oświadczenia woli, gdyż awizowanie przesyłki stwarza domniemanie możliwości zapoznania się adresata z treścią pisma zawartego w przesyłce.
Jednakże dla przyjęcia domniemania (faktycznego), że pisemne oświadczenie woli zostało złożone pracownikowi niezbędne jest stwierdzenie, że pracownik mógł się zapoznać z treścią tego oświadczenia. Konieczne jest zatem wykazanie przez pracownika, że zaistniała taka sytuacja, w której było możliwe rzeczywiste zapoznanie się adresata z treścią oświadczenia woli, a nie doszło do tego zapoznania z woli adresata.
Dodać trzeba, że domniemanie faktyczne powoduje przerzucenie ciężaru dowodu na adresata przesyłki (czyli na pracownika) co do braku możliwości zapoznania się z treścią oświadczenia pracodawcy (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 października 2005 r., I PK 37/05, OSNP 2006 nr 17-18, poz. 263).
Pracownik może wykazać, że nie miał rzeczywistej możliwości zapoznania się z pismem zawierającym oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę, wysłanym przez pracodawcę na jego adres domowy, gdyż np. przebywał w szpitalu.
Jeżeli pracownik nie zapoznał się z oświadczeniem woli pracodawcy o rozwiązaniu z nim umowy o pracę bez wypowiedzenia zawartym w przesyłce skierowanej na jego adres domowy, gdyż nie
przebywał wtedy w miejscu swego zamieszkania, rozwiązanie umowy o pracę nie zostanie skutecznie doręczone czyli oświadczenie nie zostało złożone.
Zdjęcie www.freepik.com
