Urlop opiekuńczy przysługuje pracownikowi wymiarze 5 dni w roku kalendarzowym wyłącznie w celu zapewnienia osobistej opieki lub wsparcia z poważnych względów medycznych, np. opieka nad osobą obłożnie chorą, odbiór ze szpitala po operacji.
Urlop opiekuńczy – kim można się opiekować?
Urlopu udziela się wyłącznie w celu zapewnienia przez pracownika osobistej opieki lub wsparcia osobie będącej członkiem najbliższej rodziny lub osobie mieszkającej razem z pracownikiem.
Opieką można objąć wyłącznie córkę, syna, matkę, ojca lub małżonka. Osoby te nie muszą mieszkać razem z pracownikiem.
Pracownik może opiekować się również inną osobą, o ile ta osoba zamieszkuje z pracownikiem w tym samym gospodarstwie domowym (przykładowo partnerzy, teściowie, rodzeństwo).
Urlopu opiekuńczego nie można wziąć celem poratowania własnego stanu zdrowia.
Jakie uprawnienia daje taki urlop?
Urlop opiekuńczy jest urlopem bezpłatnym − pracownik w okresie urlopu nie zachowuje prawa do wynagrodzenia za pracę oraz do świadczeń z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.
Okres urlopu opiekuńczego wlicza się do okresu zatrudnienia, od którego zależą uprawnienia pracownicze.
Pracownikowi, który korzysta z urlopu opiekuńczego przysługuje ochrona przed rozwiązaniem stosunku pracy.
Urlop opiekuńczy – jaki wniosek?
Potrzeba opieki lub wsparcia ze strony pracownika musi zawsze wynikać z poważnych względów medycznych, które muszą zostać wskazane we wniosku o udzielenie urlopu.
Wniosek składa się papierowo lub elektronicznie, najpóźniej na 1 dzień przed rozpoczęciem korzystania z urlopu opiekuńczego.
Pracodawca nie ma prawa żądać od pracownika jakichkolwiek dokumentów takich jak zaświadczenia lekarskie, orzeczenie o stopniu niepełnosprawności – wystarczający jest sam wniosek zawierający prawidłowe uzasadnienie.
