Banki masowo wysyłają do kredytobiorców pisma o skorzystaniu z tzw. prawa zatrzymania oraz podnoszą zarzut zatrzymania w postępowaniach frankowych. Uwzględnienie zarzutu zatrzymania ma negatywne konsekwencje dla roszczeń odsetkowych kredytobiorców.
TSUE w postanowieniu z 8 maja 2024 r. w sprawie C-424/22 TSUE orzekł, że powołanie się przez bank na prawo zatrzymania nie może prowadzić do uzależnienia uprawnienia kredytobiorcy do uzyskania kwot, które zasądzono od banku od równoczesnego zaofiarowania przez kredytobiorcę zwrotu albo zabezpieczenia zwrotu całości świadczenia otrzymanego od banku (kapitał kredytu), niezależnie od spłat dokonanych już w wykonaniu umowy kredytu.
Uwzględnienie zarzutu zatrzymania w sprawach dotyczących wierzytelności wynikających z umów kredytu powoduje nadmierne obciążenie dla kredytobiorców i budzi poważne wątpliwości zarówno w świetle zasady, zgodnie z którą nieuczciwe warunki umowne nie wiążą konsumenta, jak i zasady skutecznej ochrony konsumenta.
W przypadku uznania prawa zatrzymania za skuteczne kredytobiorcy utraciłby w całości albo w części prawo do otrzymania odsetek za zwłokę od momentu wezwania banku do zapłaty, zatem zdaniem TSUE dopuszczenie takiej możliwości zagrażałoby zarówno skuteczności ochrony przyznanej konsumentom przez dyrektywę 93/13, jak i osiągnięciu zamierzonego przez nią skutku odstraszającego.
zdjęcie: www.freepik.com
